ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփը հայտարարել է, որ կքննարկի Իրանը կրկին ռմբակոծելու հնարավորությունը, եթե Թեհրանն ուրանը հարստացնի մինչև «տագնապալի» մակարդակի։ Թրամփը հավելել է, որ կցանկանար տեսնել, թե ինչպես են Միջազգային ատոմային էներգիայի գործակալության կամ այլ հեղինակավոր աղբյուրի տեսուչները ստուգում Իրանի միջուկային օբյեկտներն անցյալ շաբաթավերջին դրանց ռմբակոծությունից հետո։               
 

Վերադարձ ազգերին

Վերադարձ ազգերին
07.01.2017 | 13:36

Գիյոմ Ռոկետի՝ Le Figaro-ի սյունակագրի կարծիքով՝ անհրաժեշտ է արագ կառուցել միջազգային այնպիսի համագործակցություն, երբ պահպանվում են բոլոր ազգերի իրավունքները և կասեցվում են այս կամ այն ազգի էքսպանսիոնիստական մտադրությունները: Նրանք նունիսկ չէին փորձում ձևացնել՝ Հալեպի ողբերգությանը վերջ դնելու համար Վլադիմիր Պուտինն ու Բաշար Ասադը ոչ մեկի ու ոչնչի կարիք չէին զգում: Ոչ ՄԱԿ-ի, ոչ ԵՄ-ի, ոչ ԱՄՆ-ի, ոչ որևէ միջնորդի: Այս երկուսն էին Սիրիայի երկրորդ քաղաքում պատերազմի ավարտի կարգադրիչները՝ բնավ չմտահոգվելով, թե ինչ կմտածեն նրանք, որ դեռ կոչվում են միջազգային հանրություն: Միայն Էրդողանի Թուրքիան, միանալով հաղթողների ճամբարին, ներառվեց գործընթացում: ՈՒժի հաղթանա՞կը իրավունքի նկատմամբ: Գուցե, բայց նախ և առաջ՝ չար կամքի հաղթանակը բարի զգացումների նկատմամբ:


«Պետությունները չունեն բարեկամներ, նրանք միայն շահեր ունեն»՝ ասում էր (կարծես թե) Շառլ դը Գոլը: Այս ասույթը մի քիչ մոռացվել էր Բեռլինի պատը քանդելուց հետո, սահմանների ընդհանրական բացման ու «պատմության ավարտի» թեզիսի, որ առաջադրեց էսսեիստ Ֆրենսիս Ֆուկույաման: Բայց ոչ, պատմությունը չավարտվեց, շարունակվում և գրում են ժողովուրդները, ինչ էլ ասեն նրանք, ովքեր երազում էին նոր աշխարհակարգ, որտեղ պետությունների բոլոր ղեկավարները ձեռք ձեռքի տված՝ երաշխավորում էին ամբողջ աշխարհի խաղաղությունը: Ամենուր ժողովուրդները անվստահություն են տածում ղեկավարների նկատմամբ, որ դեռ հետևում են այդ երազին: Մեծ Բրիտանիայի քաղաքացիները, դուռը շրխկացնելով, դուրս եկան Եվրամիությունից՝ հրաժարվելով ինքնիշխանության կորստից, որ նրանց էր պարտադրում Բրյուսելը: ԱՄՆ-ում քաղաքացիներն ընտրեցին Դոնալդ Թրամփին, որ իր ընտրարշավը կառուցեց պետությանն իր վեհությունը վերադարձնելու խոստումի վրա: Ռուսաստանցիներն աջակցում են Վլադիմիր Պուտինին՝ ընտրությունից ընտրություն: Այսպիսի ամրապնդումը պարտադիր չէ, որ մարտահրավերի հոմանիշ լինի, ինչպես ազգերի վերածնունդը բնավ էլ անխուսափելիորեն չի սպառնում ազգայնականության վերադարձով:

Պարզապես ժողովուրդները գիտակցել են, որ սահմանների անպատասխանատու բացումը հետևից բերում է բնակչության չվերահսկվող տեղաշարժ և ունիվերսալիզմը խլացնում է ժողովրդավարությունների նույնականությունը, հնարավորինս նրանց ներգրավելով այնպիսի չկշռադատված արկածախնդրությունների մեջ, ինչպես ԱՄՆ-ի ներխուժումը Իրաք: Իսլամական ահաբեկչությունը, իբրև խելագարված գլոբալացման սարսափազդու արտացոլում, վերջին դերը չի խաղում այդ գիտակցության մեջ: Մնում է անել ամենադժվարը՝ կառուցել միջազգային այնպիսի համագործակցություն, երբ պահպանվում են բոլոր ազգերի իրավունքները և կասեցվում են այս կամ այն ազգի էքսպանսիոնիստական մտադրությունները: Եվ վերականգնել Եվրոպան, որ մտահոգվում էր մշակույթի, պատմության ու իր համագործակցության անդամների արժեհամակարգով: Կհայտնվե՞ն ղեկավարներ, որ կարող են այդ խնդիրները լուծել:
Գիյոմ ՌՈԿԵՏ, Le Figaro


Հ.Գ. Իհարկե՝ կհայտնվեն, բայց մի կես դար հետ, առաջիկա տասնամյակներում Եվրոպան դեռ տենդի մեջ վերականգնելու է իր նույնականությունը և ջանալու է ազատվել իսլամական տարրից, որ աղճատում է իր արժեհամակարգը, դեռ իշխանության են գալու ու հեռանալու ազգայնականները, վերականգնվելու են սահմանները, որ հետո Եվրոպան հիշի համերաշխության երանելի ժամանակներն ու ևս մեկ անգամ քանդի «Բեռլինյան պատերը»: Գուցե այդ ժամանակներում մենք էլ կհասունանանք Եվրոպա վերադառնալու համար:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2082

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ